Albert Verlinde en zijn man Onno Hoes hebben ooit de kans gehad om een kindje te adopteren. Ze zijn nooit verder gegaan met de procedure en ze moeten toegeven dat ze het nu soms wel als een gemis ervaren.
“Als we een kindje hadden gekregen, was hij of zij nu ruim twintig geweest. Ons leven had er dan heel anders uitgezien. Dat zie je aan Paul de Leeuw, die met zijn man twee zoons uit Amerika heeft geadopteerd”, zegt Verlinde in Story.
In de omgeving worden veel kinderen naar de grootouders gebracht, maar dat kunnen Albert en Onno niet. Zij hebben niet de houvast die andere gezinnen wel hebben.
“Als je het allebei heel druk hebt, merk je het niet. Maar wel zodra je in een rustige levensfase komt. Daarentegen kunnen we gaan reizen wanneer we willen en hebben we niet de zorgen die ouders over hun kinderen hebben.”
